Omstreeks kwart voor middernacht verliet ik zaterdagavond 30 januari het Zaantheater. ‘t Was een prachtavond geworden. Kapiteins waardig, zou ik zeggen. Ik keek nog even om naar de gevel van de cultuurtempel waar de festiviteiten onder leiding van The Melody Strings nog een tijdje doorgingen en dacht ‘Eigenlijk had dit festijn ook op die gevel moeten worden aangekondigd: Het Kapiteins-koor, starring: Piet Molenaar.’

Want, je zal maar 86 jaar zijn, honderd zangers en zangeressen en een orkest met twaalf accordeonisten, een drummer en een bassist achter je hebben, 600 fans in de zaal en dan ‘Het Kleine Café aan de Haven’ zingen alsof dat je dagelijkse werk is. Iedereen stond op de banken tijdens deze fantastische finale.

De zaal ging uit zijn dak. Net als bij ‘Twee armen en een zoen’ dat ook massaal werd meegezongen. Twintig jaar Kapiteinskoor had niet mooier afgesloten kunnen worden.

Toen ik op 10 januari l996 met vijftien borrelvrienden voor het eerst aarzelend ‘Als de klok van Arnemuiden’ inzette, stond Koos Klitsie voor de troep om te trachten de stemmen in het gareel te houden. De eerste dirigent van het koor zat deze zaterdag ook in de zaal.

‘Ik heb genoten,’ zei hij. ‘Het was een prachtige gevarieerde avond. Dat hadden we toch niet gedacht toen we er twintig jaar geleden mee begonnen. Het is gewoon ongelofelijk wat zich in al die jaren heeft afgespeeld rond het koor en je ziet dat het nog steeds aanslaat.

De mensen in de zaal waren geweldig enthousiast. Dit zou je eigenlijk elk jaar moeten doen en er een traditie van maken. Wie er geweest is komt terug en praat er over in zijn omgeving.

Dat trekt ook weer nieuwe mensen aan. Ik heb trouwens ook genoten van Ontroerend Goed dat ook een heel mooi koor is geworden; en van Fortissimo en Benjamin.

Die variatie was een heel goede mix.’ De naam voor dit festival is in elk geval al gevonden:

Zingen aan de Zaan!

De sterke songs, het koor en de reacties die dat bij het publiek los maakt vragen er gewoon om. ‘t Is in elk geval iets om over na te denken, want het Kapiteinskoor is niet alleen groot geworden met zijn liedjes, maar ook met zijn vaak spectaculaire initiatieven. Dus het past in de traditie van het koor. Mooi was het ook dat Atie Oud en haar man er waren. Zij komen uit Venhuizen, maar dat was geen bezwaar toen zij indertijd gevraagd werd als accordeoniste voor het koor. Zij kan nog steeds haar linkerhand nauwelijks gebruiken als gevolg van de hersenbloeding waardoor zij alweer een paar jaar geleden werd getroffen. Maar ze zat stralend in de zaal en zei: 

‘Het is heerlijk om er bij te zijn. Wat een leuke avond!’ Haar eigen koor is inmiddels omgedoopt en gaat tegenwoordig door het leven als Atie’s Smartlappenkoor.

Majanka Fröhlich zorgde voor de presentatie en dat ging haar uitstekend af met hulp van de kinderen van Fluxus musicalcast, die bovendien nog een grappig en leuk nummer zongen: de Cup song. De pet moest ook af voor Ontroerend Goed onder leiding van Puck de Leeuw en met Bertie Buis, Leny van Vuure en Anja van de Reep als begeleiders. Dat zijn ook goede bekenden van het Kapiteinskoor, want Leny en Bertie hebben het koor al diverse keren geassisteerd tijdens de populaire Sinterklaastour. Met Hava Niqila hava brachten ze een knaller die uit volle borst werd meegezongen.

Daan de Groot accordeonist bij het Kapiteinskoor, waar hij deze avond drummer Rein Vreeling aan zijn zijde had, is de leider van Fortissimo en met zijn accordeonisten trok hij langs plekken als Parijs, Budapest en – vooral – Amsterdam in een meezing medley.

Benjamin van der Logt is al zeer lang een goede vriend van het Kapiteinskoor. Hij ging mee met de eerste Weissensee-trip en scoorde daar honderd procent in de enorme feesttent met een paar duizend schaatsfans. Vijf jaar geleden redde hij het jubileumfeest door op het allerlaatste moment in te springen voor Mick Harren die zonder afbericht zomaar weg bleef bij de generale repetitie van het vijftienjarige jubileum. Dus dat Benjamin vijf jaar later weer de planken op moest, was niet meer dan logisch en hij deed het zoals gebruikelijk, met overtuiging en met een knallend afscheid: Bloed, zweet en tranen! En wat er dan nog overblijft is een diepe buiging voor de decorbouwers van het koor en de prachtige projectie die door Nol Zoutman in een maandenlange knutselcampagne in elkaar was ‘geflanst’, samen met Guido Cleppe. Dat moet ook Bloed, Zweet en Tranen hebben gekost, want ga er maar aan staan om beelden te vinden die corresponderen met de teksten van de liedjes tot het hard gekookte ei in Piet Molenaar’s “Kleine Café” toe! Ronald Schenk zorgde er voor dat de beelden ook precies op tijd werden geprojecteerd. Dit kan gerust een meesterwerk genoemd worden van Nollywood, zoals hij zich op internet presenteert. De kunstenaar kwam zelf trouwens ook nog in beeld. Hij knutselde een pracht act in elkaar met een zeemeermin die als een rode draad door het programma wandelde en verscheen vervolgens zelf als elegante meermin bij Majanka Fröhlich. Ze konkelden wat en Majanka vroeg hem wie van de Kapiteins nu eigenlijk verliefd op deze spectaculaire meermin was. Nol zei het niet, maar fluisterde het wel in haar oor. Omdat ik op de eerste rij zat kon ik nog net opvangen om wie het ging: Jan van Kirsenstein! Dat verwonderde mij niets. Jaren geleden ving Jan zijn meermin aan de bar van De Kapiteinshut. Hij bracht haar naar Oostzaan, joeg de kat van de buren uit huis en at de hele nacht kaviaar en mosselen met zijn muze. De volgende ochtend ging hij terug naar De Kapiteinshut om zijn schoenen op te halen. Die was hij in de haast vergeten. Kan je je een mooiere love-story voorstellen? Ik niet!