Op weg naar Bernkastel

Half zes m’n bed uit. De spullen stonden gelukkig al klaar en om zeven uur op pad richting Metalo. Daar aangekomen stonden er al drie bussen klaar. Wij zaten in bus 1. We hoorden dat Carel ziek was en dat was een tegenvaller……géén dirigent….. Om half acht ging de stoet rijden, 3 bussen richting Bernkastel. Wim de Graaf heette ons hartelijk welkom en vertelde ons dat we na ca 2uur rijden een stop zouden hebben voor een bakkie troost en eventueel te plassen ……en dat was hard nodig aan de lange rijen te zien.

Onderweg werd er een Kapiteinskrant aan iedereen uitgedeeld met de nodige informatie over de boot en de plaatsen die we aan gingen doen. Na de stop kregen we nog een flesje water, want dan kon nu wel weer…. We hadden tenslotte allemaal weer een lege blaas. En we gingen weer verder met de hele stoet, eerst nog even door België heen naar Duitsland waar we tenslotte om een uur of één bij de boot aankwamen.

Bij de boot was alles goed geregeld, de koffer kreeg het nummer van je hut en konden we toen laten staan op de kade; er werd voor gezorgd. Wij konden de boot op naar onze tafel waar we koffie of thee en een lichte lunch aangeboden kregen. Daarna naar onze hut om ons te installeren en toen bleek dat de koffers al aan boord waren, en konden we de boel uitpakken. We hadden te horen gekregen dat we s’ middags vrij waren om het stadje in te gaan.

Zelf hadden we daar niet zoveel zin in dus bleven we aan boord en bestelden wat en gingen lekker zitten in de salon van de boot. Na een poosje kwamen Nol en Mieke aanlopen en kwamen bij ons zitten. Nol hoestte nogal en was behoorlijk kortademig. Hij zei dat het hem even teveel was en daarom terug was gekomen naar de boot. We namen nog wat te drinken en Nol zag je steeds beroerder worden; hij kreeg op een gegeven moment zelfs kleur op zijn wangen maar dat bleek dus koorts te zijn. Hij had al een paar aspirines op en zei “ik ga naar m’n bed.” Mieke liep met hem mee maar kwam kort daarop terug en zei dat hij rilde van de kou: dat gaat niet goed! Ze heeft meteen actie ondernomen en een half uurtje later stond er een ziekenauto en een politieauto en werd Nol met de rolstoel van de boot afgereden. Op naar het ziekenhuis, Mieke ook in de ambulance: consternatie en ontzetting alom.

Jan Slot en Wim de Graaf ook die kant op en kwamen na verloop van tijd weer terug op de boot met Mieke en ze vertelden dat Nol een longontsteking had en toch wel een dag of vier of vijf moest blijven. Vlakbij het ziekenhuis was een hotel waar een kamer voor Mieke werd geboekt zodat die in de buurt van Nol kon zijn. Wij vonden het wel heel erg sneu voor Nol en zeker ook voor Mieke….

Wij kregen een diner wat heerlijk smaakte en daarna kon er nog gedronken en gedanst worden op de muziek van Daan en Rein, waarbij Ronald zoals altijd het geluid verzorgde; samen maakten ze er een behoorlijk gezellig feestje van! Wij zijn om een uur of elf afgehaakt en toen kon ik nog mooi even dit verslag schrijven van ons eerste dag op de Moezel. Morgen gaan we naar Zell want daar moet opgetreden worden door het koor…..  het zal mij benieuwen…. léuk!

Bob de Vries