Succesvol optreden bij Nieuw Groenland

Dinsdag 12 februari was het Kapiteinskoor te gast  bij de instelling van Evean, Nieuw Groenland in het Kalf, een wijk van Zaandam.  Evean is een grote zorginstelling die overkoepelend is voor flink wat verzorgingshuizen. Bij veel ervan is het Kapiteinskoor een graag geziene groep zangers, die altijd wel weer voor een fijne middag zorgen voor de hulpbehoevenden.

Het is ook altijd heel bijzonder om voor deze mensen te staan, en te zien hoe ze genieten.

Zo ook dinsdag 12 februari. Een volle zaal, de bewoners met koffie en gebak; en het was warm! Zo warm, dat verzocht moest worden om de lampen boven de hoofden van de zangers uit te doen. Ondanks dat, zo tegen de pauze, vlogen de zweetstralen langs de gezichten van de Kapiteins. Maar, wat was het gezellig.

Uiteraard begonnen we met “de trossen los”, gevolgd door “Wind en Water”.  Jack de Wit werd gevraagd om te zingen over een matroos, die afscheid moet nemen omdat hij de haven uit gaat: “Matroos, vaarwel dan”. De “sleepbootkapitein” en de “Amsterdamse grachten” kwamen voorbij, alvorens Wim Sluijter werd gevraagd om te zingen over de zeeman die zijn lief beloofd: “nooit zal ik je meer verlaten”. Zijn aandacht richtte hij op een dame die weliswaar vooraan zat, maar volgens mij alles even prachtig vond, al deed je niets. Het laatste liedje voor de pauze word langzamerhand ook een vast onderdeel op zo’n moment: n.l. “We’ll meet again”, oorspronkelijk van Vera Lynn, heel lang geleden.

Na de pauze was het wederom de beurt aan André en Toon om als Opa en kleinzoon te zingen over de Zuiderzee in het prachtige lied: “de Zuiderzeeballade”. Elke keer weer zie je de zaal lachen als Toon met zijn zware basstem de microfoon test om vervolgens met een heel hoog kopstemmetje het kind ‘te acteren’. En de aandoenlijke opa die wild huilend kermt als hij denkt aan zijn verdronken zoon.

Na “de marspotpourri” en “Texelstroom” werd Bob gevraagd om “het kleine café” te komen voordragen. Vooraf werd door Carel nog aangegeven dat hij rustig moest blijven tijdens de coupletten maar ook de refreinen. Juist dat laatste was aan dovemansoren gezegd, wat Bob stond te swingen alsof hij een wereldberoemde artiest was die voor een volle Arena stond te zingen. En hij zweepte ook nog eens de bewoners op om meer te bewegen en mee te zingen.

Toch goed gedaan. De “Jordaan medley” kwam nog voorbij en uiteraard het zakdoekjes evenement. Vooraf uitgedeeld maar ook gewaarschuwd ze nog niet te gebruiken, werd dat natuurlijk toch gedaan. Zelfs kwam er een verzoeknummer: “Mooi Volendam”. Dat verzoek kwam van een dame die afkomstig bleek uit Volendam. Juist zij bleek uitbundig te zwaaien met haar zakdoekje. Die was wel heel erg enthousiast.

Als afsluiter het inmiddels vertrouwde nummer: “Laat maar lekker gaan”, gezongen door solist Carel. Bij die gelegenheid kruipt Frits altijd even ‘op de bok’, ook deze keer.

Compliment trouwens voor Frits, want bij het ontbreken van Nol fungeert Frits als spreekstalmeester en dat gaat hem goed af. Als voormalig leidinggevend op een school moet je ook wel goed kunnen kletsen. In elk geval was dit weer een uitstekend visitekaartje voor het Kapiteinskoor.