Vanaf het begin van het Kapiteinskoor kwam ik af en toe in de Hut.

Het was daar altijd erg gezellig vooral als er leden waren die met elkaar gingen zingen.

In het jaar 2000 was Wim Ike nog eigenaar van de hut. Elke keer als ik kwam begon hij erover dat ik lid moest worden van het kapiteinskoor. Ik werkte nog en moest altijd vroeg op. Dus ik zag dat toen eigenlijk niet zitten. Begin 2000 hebben ze mijn vrouw en mij overgehaald om op het smartlappenkoor te gaan. Dit was 1 x in de twee weken op zondag. Dat was gezellig. Bij het vijfjarig bestaan van het kapiteinskoor moest dit koor daar ook optreden.
Het kapiteinskoor bleef wel trekken. Op een keer in oktober weer in de Hut moesten ze mensen hebben voor een optreden in een bejaardenhuis in de buurt van Breukelen.
Ik had geen uniform. Wel een zwarte broek en een wit overhemd maar dit was volgens Wim geen probleem. Dus met geleende pet en epauletten en zwarte stropdas mee.
En toen aangestoken door het ‘kapiteinsvirus’.
In de loop der jaren al verschrikkelijk veel leuke dingen en optredens meegemaakt.
Variërend van bejaardenhuizen tot medische congressen en televisie optredens.
Hoewel ik zomers tegenwoordig een paar maanden in het buitenland zit verheug ik me
de rest van de tijd toch op de wekelijkse repetities, die soms nog wel eens tot in de late uurtjes duren. Hoewel door de economie de betaalde optredens wat minder zijn, kan ik ook genieten van de mensen in de bejaardenhuizen die het waarderen als wij komen.
Als laatste de Moezelreis. Weer zo’n hoogtepunt dankzij het bestuur en de harmonie in het koor.
Ik hoop nog jaren te kunnen genieten van het KAPITEINSKOOR.

Ed Dekker.