SHANTY-FESTIVAL IN AKKRUM (FRIESLAND)

Mooi op tijd vertrokken wij met een volle bus naar Akkrum. Het weer was ons niet goed gezind, onderweg kwam er toch een hoop water naar beneden, dat voorspelde niet veel goeds. Het laatste stukje vlak bij Akkrum ging niet helemaal vlekkeloos omdat er van de organisatie vanuit werd gegaan dat wij vanuit de richting Heerenveen kwamen. Dan krijg je aanwijzingen die niet kloppen als je precies vanaf de andere kant Akkrum binnen rijdt.

Ons eerste optreden midden in het dorp begon daarom wat later dan gepland, maar de trossen waren amper los of we hadden het publiek al mee.  Dat kwam ook omdat het zonnetje doorbrak en de hele middag heeft geschenen, met af en toe een vriendelijk wolkje. Het was nog een beetje vroeg in de middag en daarom nog geen volle pleinen of straten, maar toch. Het gaf voldoening voor een enthousiast publiek te mogen zingen.  Na het ten gehore brengen van “De Amsterdamse grachten” ging iedereen helemaal los.  Johan de Haan bracht vervolgens bij een ieder een ‘glimlach’ en tot slot zongen we nog “Wind en Water”. Het tijdschema was strak en omdat we toch wat later begonnen hadden we wat minder tijd.

Vlug afbreken en na een flinke tippel naar een kroeg aan de rand van het centrum de boel weer opbouwen. André van Beveren had flinke dorst gekregen en had in de kroeg waar we zouden gaan zingen een “Skuumkoppe” gehaald. Daar moest € 4,80 voor betaald worden. Schandalig. Andere Kapiteins die ook dorst hadden gekregen hebben dus heel verstandig ergens anders hun drankje gehaald.  Omstanders gniffelden: “maar dit is ook de duurste kroeg in de wijde omtrek”. Dat wisten wij natuurlijk niet.

Op deze tweede plaats zong Jaap Pols “Het kleine Cafe aan de Haven” dat uit volle borst door het aanwezige publiek werd mee gezongen. Ook hier moesten we rekening houden met de beschikbare tijd en moesten na een paar liedjes afsluiten. We sloten deze sessie af met het door Bob de Vries gezongen “Mannen taan het zeil”. Snel afbreken die hap en op naar de volgende locatie. Een misverstand kwam aan de oppervlakte. Sommige kapiteins hadden gehoord dat we moesten zingen op een podium in een vrachtwagen. Daar stonden dus een man of tien te wachten tot de rest zou komen. Maar de rest was naar de bedoelde locatie en dat was een Verzorgingshuis. Toen dat duidelijk werd gauw erheen gelopen en dat was nog op tijd. Men was nog bezig met het opbouwen van de techniek.

Ook in dat verzorgingstehuis hadden we de stemming er weer vlug in, met o.a. de meezinger “De sleepboot kapitein”.  Daarna volgde “Neem mij mee kapitein”, ook al zo’n lekkere meezinger,  en tot slot de kraker, de husselversie van  “Aan het strand” vertolkt door onze dirigent en opperstal voorzegger Carel van de Nes.

Na dit succesvolle optreden was het wachten op de samenzang met de andere koren, inderdaad op het podium in de vrachtwagen. Er waren wel tien shantykoren aanwezig, verdeeld over twee groepen van vijf. Het Kapiteinskoor werd bij de eerste vijf koren ingedeeld. Gezamenlijk hebben we 5 liedjes gezongen, waarvan de eerste ons zeer bekend voorkwam: “Aan het Noordzeestrand”, de nr 34 van ons songboek. Als tweede een voor ons onbekend lied “Goodbye my lover”.
De derde kenden we ook niet want dat was Fries. Maar hé, die melodie, die kennen we toch? Ja dus, het was de Friese tekst van “De Glimlach”, nr 4 van ons boek. Daarna volgde het ons bekende “West, Zuidwest van Ameland” en “Het kleine Café aan de Haven”.  Dit samenzang was toch echt wel een kippevel momentje. Zo verschrikkelijk veel mensen die samen zingen en vrolijk zijn. Een mooi voorbeeld hoe men op een goede manier met elkaar kan omgaan.

Daarna nog even wachten tijdens het optreden van de tweede groep van 5 koren, op de afsluiting van de dag op het ‘Captainsdinner’ en dat was niet tevergeefs, dat smaakte voortreffelijk .   Al met al een heel geslaagde maar zeer vermoeiende dag.  Zeker voor de schrijver van dit brouwsel,

Jos van Raaphorst