Posts Tagged ‘André van Beveren’
Kapiteins in gezellig Nieuw Groenland
13 februari 2019
Succesvol optreden bij Nieuw Groenland
Dinsdag 12 februari was het Kapiteinskoor te gast bij de instelling van Evean, Nieuw Groenland in het Kalf, een wijk van Zaandam. Evean is een grote zorginstelling die overkoepelend is voor flink wat verzorgingshuizen. Bij veel ervan is het Kapiteinskoor een graag geziene groep zangers, die altijd wel weer voor een fijne middag zorgen voor de hulpbehoevenden.
Het is ook altijd heel bijzonder om voor deze mensen te staan, en te zien hoe ze genieten.
Zo ook dinsdag 12 februari. Een volle zaal, de bewoners met koffie en gebak; en het was warm! Zo warm, dat verzocht moest worden om de lampen boven de hoofden van de zangers uit te doen. Ondanks dat, zo tegen de pauze, vlogen de zweetstralen langs de gezichten van de Kapiteins. Maar, wat was het gezellig.
Uiteraard begonnen we met “de trossen los”, gevolgd door “Wind en Water”. Jack de Wit werd gevraagd om te zingen over een matroos, die afscheid moet nemen omdat hij de haven uit gaat: “Matroos, vaarwel dan”. De “sleepbootkapitein” en de “Amsterdamse grachten” kwamen voorbij, alvorens Wim Sluijter werd gevraagd om te zingen over de zeeman die zijn lief beloofd: “nooit zal ik je meer verlaten”. Zijn aandacht richtte hij op een dame die weliswaar vooraan zat, maar volgens mij alles even prachtig vond, al deed je niets. 
Het laatste liedje voor de pauze word langzamerhand ook een vast onderdeel op zo’n moment: n.l. “We’ll meet again”, oorspronkelijk van Vera Lynn, heel lang geleden.
Na de pauze was het wederom de beurt aan André en Toon om als Opa en kleinzoon te zingen over de Zuiderzee in het prachtige lied: “de Zuiderzeeballade”. 
Elke keer weer zie je de zaal lachen als Toon met zijn zware basstem de microfoon test om vervolgens met een heel hoog kopstemmetje het kind ‘te acteren’. En de aandoenlijke opa die wild huilend kermt als hij denkt aan zijn verdronken zoon.
Na “de marspotpourri” en “Texelstroom” werd Bob gevraagd om “het kleine café” te komen voordragen. Vooraf werd door Carel nog aangegeven dat hij rustig moest blijven tijdens de coupletten maar ook de refreinen. Juist dat laatste was aan dovemansoren gezegd, wat Bob stond te swingen alsof hij een wereldberoemde artiest was die voor een volle Arena stond te zingen. En hij zweepte ook nog eens de bewoners op om meer te bewegen en mee te zingen.
Toch goed gedaan. De “Jordaan medley” kwam nog voorbij en uiteraard het zakdoekjes evenement. Vooraf uitgedeeld maar ook gewaarschuwd ze nog niet te gebruiken, werd dat natuurlijk toch gedaan. Zelfs kwam er een verzoeknummer: “Mooi Volendam”. Dat verzoek kwam van een dame die afkomstig bleek uit Volendam. Juist zij bleek uitbundig te zwaaien met haar zakdoekje. Die was wel heel erg enthousiast.
Als afsluiter het inmiddels vertrouwde nummer: “Laat maar lekker gaan”, gezongen door solist Carel. Bij die gelegenheid kruipt Frits altijd even ‘op de bok’, ook deze keer.
Compliment trouwens voor Frits, want bij het ontbreken van Nol fungeert Frits als spreekstalmeester en dat gaat hem goed af. Als voormalig leidinggevend op een school moet je ook wel goed kunnen kletsen. In elk geval was dit weer een uitstekend visitekaartje voor het Kapiteinskoor.
Enthousiast publiek in de Meerpaal
14 april 2018
Kapiteins succesvol bij de Meerpaal Zaandam
Op zaterdag 14 april stond een optreden gepland van het Kapiteinskoor bij Evean De Meerpaal in Zaandam. Het was inmiddels al weer enkele jaren geleden dat het koor op deze locatie een optreden mocht verzorgen. Wellicht daarom was de belangstelling bij de bewoners nogal groot. Het gevolg was een stampvolle zaal, die meteen heel enthousiast meezong met ons openingslied “Stuurman de trossen los”.
Dirigent Frits Otto leidde vervolgens het Kapiteinskoor op een route langs “Het Zaanse Land”, via de “Zaanse molen”, in een rondje langs “Mijn IJsselmeer” (voortreffelijk gezongen door Johan de Haan), waarna de oude naam van dit meer weer eens werd aangehaald: “De Zuiderzee”. En al deze liedjes werden uit volle borst meegezongen door velen in de zaal. Geweldige ervaring is dat om te zingen voor zo’n enthousiast publiek.
We bleven in de sferen van het Nederlandse waterrijke landschap, want wat is zingen over de Zuiderzee als “De Zuiderzee ballade” niet gezongen wordt. Opa André van Beveren en kleinzoon Toon Jacobsen werd gevraagd naar voren te komen. Bijna struikelde de oude opa van het kleine trapje, en met een krom getrokken rug strompelde hij naar de stoel die was klaar gezet. Opa en zeker ook zijn kleinzoon werden blij verrast omdat het publiek, wat niet minder verrast werd door de kleine verkleedpartij en het ‘testen’ van Toon met zijn lage basstem die gebruikt werd voor de hoge kopstem later, vrijwel het hele liedje meezong. Dat bewijst maar eens te meer hoe populair het Kapiteinskoor is, sorry, deze ballade, die geschreven is door iemand met een baard, maar die net zo grijs is als Toon en André. Vervolgens werd een afslag genomen naar “Mooi Volendam” en verder noordwaarts richting Ameland, met `West-Zuid-West`.
We bleven in het waterrijke Nederland waar Wim Sluijter aan dames van zijn keuze mocht laten weten en zong “Nooit zal ik je meer verlaten”. Wim was goed op dreef, liep wat rond en verdeelde zijn aandacht goed over de zaal. Behalve bij twee dames. Want daar richtte hij zijn aandacht toch wat meer op en gaf ze aan het einde van het liedje nog een zoen op de wang. Waarop één van de twee dames hoogrood aanliep, volledig in verlegenheid gebracht.
Geheel tegen de gewoonte in bracht Nol voor de pauze op zijn geheel eigen wijze wederom de krankjoreme versie van “Aan het strand”. Zoals altijd vertelde hij vooruit welke zin er kwam, dus ook hier zong het publiek weer volop mee.
Na de pauze gingen we wat verder over de wereld, maar als eerste kwam de “Sleepbootkapitein” voorbij. Die keuze was zeer uitgebalanceerd, want het publiek zat meteen weer in de juiste sfeer. Vervolgens werd Suid-Africa aan gedaan met “Sarie Marais”, en op de terugweg kwamen we natuurlijk langs de “Golf van Biscaje”. Opnieuw voortreffelijk en geheel op zijn eigen manier door Johan de Haan gebracht.
Terug in Nederland kon het natuurlijk niet anders dan dat de “Amsterdamse Grachten” bezongen werden. 
De sfeer bleef uitstekend want het publiek zong weer uit volle borst mee. En natuurlijk heb je ook in Amsterdam “Het kleine Café aan de haven” wat heel goed gebracht werd door Bob de Vries. Echter bij het tweede couplet maakte hij de vergissing door tekstdelen uit het derde couplet te zingen wat hem meteen door het publiek duidelijk gemaakt werd. Een heel duidelijk signaal dat het publiek echt meedeed en volop genoot. Ook de Jordaan medley was bekend bij velen en deze werd dan ook wederom volop meegezongen.
Vanzelfsprekend kwamen ook de ‘zakdoekjes’ weer voorbij: “Twee armen en een zoen”. Voorheen werd afgesloten met “Laat maar lekker waaien”, meestal gezongen door dirigent Carel. Maar die was er niet en daarom mocht Jaap Pols het deze keer doen. Met oefenen had hij al laten horen dat hij dit kan. Nu werd afgesloten met het mooie “We’ll meet again”, wat door het koor voortreffelijk werd ingezet. Het publiek reageerde meteen bij de aankondiging met “AAhhh”. Dirigent Frits Otto stak beide duimen omhoog als dank voor de beheersing in volume van de zangers. Maar nog was het niet klaar. Het publiek wilde meer. Dus werd een uitstekend optreden van de Kapiteins die alle wereldzeeën bevoeren afgesloten met waar we mee begonnen zijn: “Stuurman de trossen los”.
