Posts Tagged ‘Toon Jacobsen’
Enthousiast publiek in de Meerpaal
14 april 2018
Kapiteins succesvol bij de Meerpaal Zaandam
Op zaterdag 14 april stond een optreden gepland van het Kapiteinskoor bij Evean De Meerpaal in Zaandam. Het was inmiddels al weer enkele jaren geleden dat het koor op deze locatie een optreden mocht verzorgen. Wellicht daarom was de belangstelling bij de bewoners nogal groot. Het gevolg was een stampvolle zaal, die meteen heel enthousiast meezong met ons openingslied “Stuurman de trossen los”.
Dirigent Frits Otto leidde vervolgens het Kapiteinskoor op een route langs “Het Zaanse Land”, via de “Zaanse molen”, in een rondje langs “Mijn IJsselmeer” (voortreffelijk gezongen door Johan de Haan), waarna de oude naam van dit meer weer eens werd aangehaald: “De Zuiderzee”. En al deze liedjes werden uit volle borst meegezongen door velen in de zaal. Geweldige ervaring is dat om te zingen voor zo’n enthousiast publiek.
We bleven in de sferen van het Nederlandse waterrijke landschap, want wat is zingen over de Zuiderzee als “De Zuiderzee ballade” niet gezongen wordt. Opa André van Beveren en kleinzoon Toon Jacobsen werd gevraagd naar voren te komen. Bijna struikelde de oude opa van het kleine trapje, en met een krom getrokken rug strompelde hij naar de stoel die was klaar gezet. Opa en zeker ook zijn kleinzoon werden blij verrast omdat het publiek, wat niet minder verrast werd door de kleine verkleedpartij en het ‘testen’ van Toon met zijn lage basstem die gebruikt werd voor de hoge kopstem later, vrijwel het hele liedje meezong. Dat bewijst maar eens te meer hoe populair het Kapiteinskoor is, sorry, deze ballade, die geschreven is door iemand met een baard, maar die net zo grijs is als Toon en André. Vervolgens werd een afslag genomen naar “Mooi Volendam” en verder noordwaarts richting Ameland, met `West-Zuid-West`.
We bleven in het waterrijke Nederland waar Wim Sluijter aan dames van zijn keuze mocht laten weten en zong “Nooit zal ik je meer verlaten”. Wim was goed op dreef, liep wat rond en verdeelde zijn aandacht goed over de zaal. Behalve bij twee dames. Want daar richtte hij zijn aandacht toch wat meer op en gaf ze aan het einde van het liedje nog een zoen op de wang. Waarop één van de twee dames hoogrood aanliep, volledig in verlegenheid gebracht.
Geheel tegen de gewoonte in bracht Nol voor de pauze op zijn geheel eigen wijze wederom de krankjoreme versie van “Aan het strand”. Zoals altijd vertelde hij vooruit welke zin er kwam, dus ook hier zong het publiek weer volop mee.
Na de pauze gingen we wat verder over de wereld, maar als eerste kwam de “Sleepbootkapitein” voorbij. Die keuze was zeer uitgebalanceerd, want het publiek zat meteen weer in de juiste sfeer. Vervolgens werd Suid-Africa aan gedaan met “Sarie Marais”, en op de terugweg kwamen we natuurlijk langs de “Golf van Biscaje”. Opnieuw voortreffelijk en geheel op zijn eigen manier door Johan de Haan gebracht.
Terug in Nederland kon het natuurlijk niet anders dan dat de “Amsterdamse Grachten” bezongen werden. 
De sfeer bleef uitstekend want het publiek zong weer uit volle borst mee. En natuurlijk heb je ook in Amsterdam “Het kleine Café aan de haven” wat heel goed gebracht werd door Bob de Vries. Echter bij het tweede couplet maakte hij de vergissing door tekstdelen uit het derde couplet te zingen wat hem meteen door het publiek duidelijk gemaakt werd. Een heel duidelijk signaal dat het publiek echt meedeed en volop genoot. Ook de Jordaan medley was bekend bij velen en deze werd dan ook wederom volop meegezongen.
Vanzelfsprekend kwamen ook de ‘zakdoekjes’ weer voorbij: “Twee armen en een zoen”. Voorheen werd afgesloten met “Laat maar lekker waaien”, meestal gezongen door dirigent Carel. Maar die was er niet en daarom mocht Jaap Pols het deze keer doen. Met oefenen had hij al laten horen dat hij dit kan. Nu werd afgesloten met het mooie “We’ll meet again”, wat door het koor voortreffelijk werd ingezet. Het publiek reageerde meteen bij de aankondiging met “AAhhh”. Dirigent Frits Otto stak beide duimen omhoog als dank voor de beheersing in volume van de zangers. Maar nog was het niet klaar. Het publiek wilde meer. Dus werd een uitstekend optreden van de Kapiteins die alle wereldzeeën bevoeren afgesloten met waar we mee begonnen zijn: “Stuurman de trossen los”.
Snertmiddag in Westzaan
8 januari 2018
Smakelijke snert in Westzaan
Het Kapiteinskoor was voor 6 januari uitgenodigd in Westzaan in Dorpshuis De Kwaker te komen zingen tijdens een terugkerend jaarlijks evenement: Snertmiddag. Het was overigens niet de eerste keer dat de Kapiteins de Westzaners konden vermaken met vrolijke klanken en meeslepende meedeiners.
Natuurlijk werden de mannen ontvangen in een gezellige ambiance met warme snert en een al even traditioneel sneetje roggebrood met spek. De lekkernij werd verorberd voor er nog een noot gezongen werd, want er was eerst een blazersensemble bezig met licht klassieke klanken.
Toen dan zo rond twee uur de Kapiteins mochten gaan zingen zat de sfeer direct vanaf het begin er goed in. Uiteraard werd begonnen met: “Stuurman de trossen los”. Enthousiast werd door het publiek meegezongen met liedjes als de Sleepbootkapitein en andere bekende liedjes.
Johan de Haan werd al snel gevraagd zijn versie te zingen van “De Golf van Biscaje”. Trouwe volgers van het koor weten dan meteen dat het gaat over een goedgehumeurde kapitein die af en toe neerslachtig is. Nog voor de pauze mocht André van Beveren laten horen aan een lief “Nooit zal ik je meer verlaten”. Helaas was zijn lief niet van plan zich te laten bezingen.
In de pauze van het koor konden de Kapiteins een lekker biertje drinken terwijl het blazersensemble weer klassieke klanken liet horen. We mogen vaststellen dat het zeer verdienstelijk klonk.
Na de pauze begon het duo André van Beveren en Toon Jacobsen met de “Zuiderzee ballade”, waarbij de verdrietige Opa deze keer toch wel heel verdrietig was. Maar hiermee was de toon weer gezet, de sfeer werd er alleen maar gezelliger door. Johan de Haan mocht het mannelijke en krachtige “Mannen, taan het zeil”. Het tanen van zeilen was vroeger bij de zeilschepen noodzakelijk. De zeilen waren gemaakt van hennep (Canfas) en moesten bewerkt worden tegen de inwerking van het zoute zeewater. Dat werd gedaan met o.a. uit boombast gewonnen looizuur en lijnolie. 
De boombast werd in grote taanketels gekookt, lijnolie eraan toegevoegd waarna de zeilen in de ketels werden gepropt en een halfuurtje in de kokende ketel werden gehouden. Maar er waren meerdere manieren om te tanen, echter geen van alle bepaald gezonde karweitjes.
Na weer een paar heerlijke meezingers mocht Jaap Pols vervolgens “Het kleine café aan de Haven” bezingen. Jaap kweet zich voortreffelijk van zijn taak het publiek zingend mee te nemen.
Dat deed Nol Zoutman trouwens ook als afsluiting met zijn Husselversie van “Aan het strand stil en verlaten”. Kortom, de Kapiteins hebben in Westzaan weer een onuitwisbare indruk achtergelaten, en kijken nu al uit naar een volgend optreden in Dorpshuis De Kwaker.
